Η πορεια της Ixchel

-Η πορεία της Ixchel-

Απρίλιος 2021.

Το Βουνό (LaMontaña) θα σαλπάρει…

Θα σαλπάρει το Βουνό. Από κάποιο σπίτι της Ixchel θα σαλπάρει, της Ixchel, της μάνας της αγάπης και της γονιμότητας, της γιαγιάς των φυτών και των ζώων, μάνα νέα και μάνα γριά, ο πόνος της γης που γίνεται οργή, της γης που πληγώνεται και σπιλώνεται.

Λέει κάποιος από τους μύθους των Μάγιας ότι η Ixchel, σαν ένα ουράνιο τόξο, απλώθηκε πάνω από τον κόσμο, για να δώσει έτσι ένα μάθημα πολυφωνίας και συμπερίληψης, για να του θυμίσει ότι δεν είναι ένα το χρώμα της γης, αλλά πολλά και ότι όλα –χωρίς να πάψουν να είναι αυτό που είναι– φωτίζουν μαζί το θαύμα της ζωής. Κι αυτή, η Ixchel, η γυναίκα-ουράνιο τόξο, αγκαλιάζει όλα τα χρώματα και τα κάνει κομμάτι της.

Στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, στη γλώσσα με ρίζες Μάγια, στη γλώσσα των πιο αρχαίων από τους αρχαίους, αφηγούνται μία από τις ιστορίες της Ixchel, της Ixchel μάνα-σελήνη, μάνα–αγάπη, μάνα-οργή, μάνα-ζωή. Μιλάει ο γερο-Αντόνιο και λέει:

«Από την ανατολή ήρθε ο θάνατος και η σκλαβιά. Έτσι ήρθε και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε από το παρελθόν. Αλλά η Ixchel τούτα τα λόγια μας είπε:

“Αύριο, παιδιά μου, στην ανατολή ταξιδέψτε τη ζωή και την ελευθερία, με το λόγο που βγαίνει από τα κόκκαλα και το αίμα μου. Να μην κυριαρχήσει ένα χρώμα. Κανείς να μην διατάζει και κανείς να μην υπακούει κι ο καθένας να είναι αυτό που είναι με χαρά. Γιατί η θλίψη και ο πόνος έρχονται από εκείνον που θέλει καθρέφτες και όχι παράθυρα για να δει όλους τους κόσμους που είμαι. Με οργή πρέπει να σπάσουν εφτά χιλιάδες καθρέφτες μέχρι να ανακουφιστεί ο πόνος. Πρέπει να νιώσουμε τον πόνο πολλών θανάτων για να γίνει, επιτέλους, δρόμος μας η ζωή. Και το ουράνιο τόξο να στεφανώσει, τότε, το σπίτι των παιδιών μου, να στεφανώσει το βουνό που είναι η γη των απογόνων μου”.

Όταν η καταπίεση ήρθε στη γη των Μάγιας, με μέταλλο και φωτιά, ο ts’ul, αυτός που ήρθε από μακριά, είδε πολλές μορφές της θεάς του ουράνιου τόξου και έτσι ονόμασε αυτή τη γη: Isla Mujeres (Νησί Γυναίκες).

Ένα πρωί του αύριο, όταν ο σταυρός που μιλά δεν θα επικαλείται πια το παρελθόν αλλά το μέλλον, θα πλεύσει το βουνό ως τη γη των Ts’ul και θα αγκυροβολήσει μπροστά από την αρχαία ελιά που δίνει σκιά στη θάλασσα και ταυτότητα σε εκείνους που ζουν και δουλεύουν σε εκείνες τις ακτές».

-*-

Στις 3 Μαΐου, του έτους 21 του 21ου αιώνα, από την Isla Mujeres, της πολιτείας Quintana Roo, του Μεξικού, θα σαλπάρει το Βουνό (La Montaña) για να διαπλεύσει τον Ατλαντικό, ένας διάπλους που πυξίδα του είναι η μεγάλη πρόκληση και όχι η μομφή. Στον έκτο μήνα του ημερολογίου, θα πρέπει να φανούν οι ακτές του λιμανιού του Vigo (πόλη της ελιάς) της Pontevedra, στην Αυτόνομη Κοινότητα Γαλικία, στο Ισπανικό Κράτος.

-*-

Εάν δεν καταφέρουμε να αποβιβαστούμε, είτε λόγω COVID είτε λόγω μεταναστευτικών πολιτικών, ξεκάθαρου ρατσισμού, σωβινισμού, είτε γιατί πήγαμε σε λάθος λιμάνι ή για ό,τι διάολο άλλο, είμαστε προετοιμασμένοι:

Είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε εκεί και να ξεδιπλώσουμε, απέναντι από τις ευρωπαϊκές ακτές, ένα μεγάλο πανό που θα λέει «ΞΥΠΝΗΣΤΕ!». Θα περιμένουμε να δούμε αν κάποιος θα διαβάσει το μήνυμα, και, θα δούμε, μετά από λίγο, αν πράγματι ξυπνήσει και μετά αν θα κάνει κάτι.

Αν η Ευρώπη των αποκάτω δεν θέλει ή δεν μπορεί, τότε θα ξεκινήσουμε την επιστροφή μας με τις τέσσερις πιρόγες και τα αντίστοιχα κουπιά τους, που ως προνοητικοί κουβαλάμε μαζί μας. Βέβαια, θα καθυστερήσουμε λιγάκι να αντικρύσουμε ξανά τις ακτές του σπιτιού της Ixchel.

Οι πιρόγες αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις περιόδους της ύπαρξής μας ως Ζαπατίστας που είμαστε:

– Τον πολιτισμό μας ως ιθαγενή λαό με ρίζες από τους Μάγια. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πιρόγα μέσα στην οποία μπορούν να αποθηκευτούν οι άλλες τρεις. Είναι ένας φόρος τιμής στους προγόνους μας.

– Την περίοδο της παρανομίας και της εξέγερσης. Είναι η δεύτερη σε μέγεθος πιρόγα και αποτελεί φόρο τιμής στους πεσόντες από την 1η Ιανουαρίου 1994 έως σήμερα.

– Την περίοδο της αυτονομίας. Είναι η τρίτη σε μέγεθος, από τη μεγαλύτερη προς τη μικρότερη, και αποτελεί φόρο τιμής στους λαούς μας, τις περιφέρειες και τα εδάφη μας που, σε αντίσταση και εξέγερση, έχουν χτίσει και συνεχίζουν να χτίζουν την ζαπατιστική αυτονομία.

– Την περίοδο των παιδιών ζαπατίστας. Είναι η μικρότερη πιρόγα, που τη ζωγράφισαν και τη διακόσμησαν τα παιδιά ζαπατίστας, με όποια σχέδια και χρώματα τους έκανε κέφι.

-*-

Αλλά αν καταφέρουμε να αποβιβαστούμε και να αγκαλιάσουμε με τον λόγο εκείνους που εκεί αγωνίζονται, αντιστέκονται και εξεγείρονται, τότε θα είναι γιορτή, χορός και τραγούδι, cumbias και λικνίσματα θα ταρακουνήσουν γη και ουρανούς μακρινούς μεταξύ τους.

Και, στις δυο πλευρές του ωκεανού, ένα σύντομο μήνυμα θα κατακλύσει όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, τον κυβερνοχώρο και θα αντιλαλήσει στις καρδιές:

вторгнення почалося
bosqinchilik boshlandi
a invasión comezou
Die Invasion hat begonnen
istila başladı
la invasió ha iniciat
l’invasione hè principiata
invazija je započela
invaze začala
инвазията е започнала
invasionen er startet
invázia sa začala
invazija se je začela
la invado komenciĝis
the invasion has started
invasioon on alanud
inbasioa hasi da
hyökkäys on alkanut
l’invasion a commencé
mae’r goresgyniad wedi cychwyn

η εισβολή έχει ξεκινήσει
tá an t-ionradh tosaithe
innrásin er hafin
l’invasione è iniziata
بدأ الغزو
êriş dest pê kiriye
iebrukums ir sācies
prasidėjo invazija
d’Invasioun huet ugefaang
започна инвазијата
bdiet l-invażjoni
de invasie is begonnen
invasjonen har startet
حمله آغاز شده است
rozpoczęła się inwazja
a invasão começou
invazia a început
вторжение началось
инвазија је започела
invasionen har börjat

«Η εισβολή έχει ξεκινήσει»

.-.. .- / .. -. …- .- … .. — -. / …. .- / .. -. .. -.-. .. .- -.. — (σε κώδικα Mορς)

Και ίσως, λέω ίσως, η Ixchel, η θεά σελήνη, να φωτίσει το μονοπάτι μας και να γίνει, όπως αυτό το ξημέρωμα, φως και προορισμός.