ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μάιος 2021.

Με τη σκέψη στους επιβάτες του, όπως θα ’πρεπε, ο καπετάνιος Λούντβιχ συνέστησε να σαλπάρουμε στις 2 του μηνός το απόγευμα. Η φουσκοθαλασσιά που προβλεπόταν για τις 3 Μάη θα έκανε τους αρχάριους ναυτικούς να υποφέρουν. Γι’ αυτό ο καπετάνιος πρότεινε να επισπευσθεί η αναχώρηση για τις 16:00 της δεύτερης ημέρας του πέμπτου μήνα.

Ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές τον άκουσε με προσοχή και συμφώνησε. Κι έτσι για πρώτη φορά –μιας και τώρα τελευταία συνηθίζεται η λέξη «ιστορικό» για οτιδήποτε– ο ζαπατισμός πραγματοποιεί κάτι προγραμματισμένο πριν την αναγγελθείσα ώρα (συνήθως μάς στήνουμε και ξεκινάμε με καθυστέρηση). Ergo: για τον ζαπατισμό είναι κάτι ιστορικό.

Η Μοίρα 421 σάλπαρε λοιπόν στις 16:11:30 στις 2 Μαΐου του έτους 2021. Εδώ σας παρουσιάζουμε δύο, διαφορετικές μεταξύ τους, ενημερώσεις για το ίδιο κομμάτι πλεύσης.

Αναφορά από τη Μοίρα 421 στην Ανώτερη Ζαπατιστική Διοίκηση:

Δρομολόγιο του πλοίου “Λα Μοντάνια” (Το Βουνό). Οι ώρες αναγράφονται σύμφωνα με την επίσημη ώρα της Πόλης του Μεξικού, Μεξικό (UTC -5).

2 Μαΐου του 2021. Στις 16:11:30 το Λα Μοντάνια άρχισε το ταξίδι του με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων (1 κόμβος = 1,852 χλμ/ώ). Στις 16:21:30 κατευθύνθηκε νότια/νοτιοανατολικά και στις 17:23:04 το Βουνό πήρε μια απαλή καμπύλη, με πλώρη προς τα ανατολικά. Στις 17:24:13 ξεκίνησε τους ελιγμούς για να ξεδιπλώσει όλα του τα πανιά. Το πλήρωμα, με τη βοήθεια της Μοίρας 421, σήκωσε τα πανιά. Στις 17:34 συνέχισε τη στροφή και προσανατολίστηκε ανατολικά. Ολοκλήρωσε την καμπύλη στις 17:41, έχοντας στα βόρεια το νότιο άκρο της νήσου Μουχέρες. Εκείνη την ώρα χάραξε πορεία βορειοανατολικά, με κατεύθυνση το πρώτο ελεύθερο έδαφος της Αμερικής: την Κούβα. Με ούριο άνεμο, το Λα Μοντάνια διατήρησε ταχύτητες μεταξύ 8 και 9 κόμβων. Στις 23:01, μπαίνοντας στο επονομαζόμενο «Κανάλι του Γιουκατάν», είχε ταχύτητα 6 κόμβων.

3 Μαΐου. Ξημερώματα. Στις 01:42, με ταχύτητα 8 κόμβων, το Βουνό πλησιάζει τις ακτές της Κούβας. Σημείο αναφοράς: το Ακρωτήρι του Σαν Αντόνιο. Στις 08:18:00, λίγα μίλια νότια του Φάρου Ρονκάλι, χαράζει πορεία νοτιοανατολικά. Ταχύτητα: 5 κόμβοι. Στις 10:35:30 στρίβει βόρεια/βορειοανατολικά. Η ταχύτητα αυξάνεται σε 7 και 8 κόμβους και ριπές ανέμου ταλαιπωρούν τα πανιά. Λίγα μίλια νοτιοδυτικά του Ακρωτηρίου Κοριέντες, ο Καπετάνιος αποφασίζει να μπει στον ομώνυμο κόλπο. Στις 13:55 καβατζάρει από τα αριστερά τo Ακρωτήρι Καϊμάν. Στις 3 Μαΐου, στις 14:25:15, ο Καπετάνιος αποφασίζει να αγκυροβολήσει μπροστά από τον κουβανικό οικισμό που ονομάζεται «Μαρία λα Γκόρδα» (γεωγραφικό πλάτος: 21.8225, γεωγραφικό μήκος: 84.4987), για να επιδιορθώσουν τα χτυπημένα πανιά και για να περιμένουν να μαϊνάρει ο άνεμος.

Στις 4 Μαΐου 2021, στις 16:55:30, το Βουνό ξεκινά ξανά την πορεία του, τώρα με κατεύθυνση δυτικά/νοτιοδυτικά και με ταχύτητα 6 κόμβων. Στις 17:45:30, στο ύψος του Ακρωτηρίου Κοριέντες, βάζει πορεία για νοτιοανατολικά. Στις 19:05:30 στρίβει ανατολικά/βορειοανατολικά.

Στις 5 Μαΐου στις 00:16:15 το Βουνό πλέει με 7-8 κόμβους. Στις 04:56:30, έχοντας βόρεια τη Νησίδα Ρεάλ και τη Νησίδα Ντελ Πέρρο, το ιστιοφόρο κατευθύνεται νότια/νοτιοανατολικά. Μπροστά από τη δυτική ακτή της Νήσου Χουβεντούδ, χαράζει δύο διαδοχικά Z και στις 12:07:00 πλέει παράλληλα με τη νότια ακτή του προαναφερθέντος νησιού, με 5 κόμβους και κατεύθυνση ανατολικά. Η τελευταία αναφορά ελήφθη στις 23:16:45 στις 5 Μαΐου: 6-7 κόμβοι, κατεύθυνση ανατολικά. Πλέει προς την κουβανική πόλη και το λιμάνι του Σιενφουέγος, για να φτάσει εκεί στις 6 Μαΐου.

Στο Σιενφουέγος, το Βουνό θα πρέπει να ανεφοδιαστεί και να σταθμεύσει για λίγες μέρες για να συνεχίσει μετά το ταξίδι του. Αναφέρεται ότι η Μοίρα 421 στο σύνολό της είναι καλά και προσαρμόζεται. Χωρίς «ξερνοβολήματα», μόνο ήπιες ναυτίες.

Αυτά για την ώρα.

_*_

Αφήγηση που έστειλε ένα όν, εκπληκτικής ομοιότητας με σκαθάρι – που ταξιδεύει λαθρεπιβάτης στο Βουνό. Τα μέλη του πληρώματος έχουν δοκιμάσει τα πάντα για να το πιάσουν. Δεν το έχουν καταφέρει. Τις φορές που καταφέρνουν να το στριμώξουν, το ζωύφιο τούς μαγεύει με ιστορίες και θρύλους για πράγματα τρομερά και υπέροχα, ιστορίες που έχουν γίνει και ιστορίες που είναι να γίνουν. Όταν το πλήρωμα βγαίνει από την έκσταση, το σκαθάρι έχει ήδη σκαρφαλώσει στην κόφα [κόφα, παραπέτο: ξύλινη κατασκευή στους σταυρούς των καταρτιών που χρησίμευε ως παρατηρητήριο] του πλοίου και από εκεί απαγγέλλει ποιήματα σε διάφορες γλώσσες, εκτοξεύει απειλές και κατάρες και προκαλεί την Λερναία Ύδρα με μια οδοντογλυφίδα για δόρυ και με ένα πλαστικό καπάκι από κάποιο μπουκάλι για ασπίδα. Ιδού η διήγησή του:

«Πιο πολύ κι από το να πλέει, το Βουνό μοιάζει να χορεύει πάνω στη θάλασσα. Όπως σε ένα μακρύ και παθιασμένο φιλί, ξεκόλλησε από το λιμάνι και έβαλε πλώρη για έναν προορισμό αβέβαιο, γεμάτο δυσκολίες, προκλήσεις, απειλές και κόντρα καιρούς.

Μια cumbia το συνοδεύει, του σημαδεύει το βήμα και την απόσταση. Ένας κατάπληκτος ήλιος σταματά, για να κοιτάξει καλύτερα τους γοφούς που τους καλεί ο ρυθμός. Ένα φεγγάρι, χλωμό από ζήλεια και οργή, χάνει το ρυθμό με το τελευταίο και αισθησιακό χτύπημα της παλάμης.

Ένας άνεμος λάγνος, σάτυρος από σύννεφα και ριπές, κυνηγούσε το Βουνό, μαγεμένος από την ταλάντευση της πρύμνης. Η cumbia αντί να μετριάσει την επιθυμία και τον πόθο, τα φούντωνε κι άλλο κι έτσι μεγάλωναν και αυξάνονταν. Αδέξιος και βιαστικός, σαν νεαρός αγαπητικός, ανατριχιάζοντας από λαγνεία, ο άνεμος διακινδύνευσε ένα χαστούκι. Κι έτσι έσκισε τα κιτρινισμένα από την αλμύρα και το νερό πανιά, με τα οποία το πλοίο προστάτευε το πολύτιμο φορτίο του.

Ντροπαλό το Βουνό αναζήτησε απάγκιο και διακριτικότητα για να μαντάρει τη φορεσιά του. Και αναλογιζόταν: “Ο άνεμος πρέπει να μάθει ότι ο πόθος και η επιθυμία πρέπει να είναι αμοιβαία, αλλιώς ληστεία και όχι αγάπη θα ’ναι”.

Σουλουπωμένο πια, το Βουνό συνέχισε την πορεία και την αποστολή του, με τον άνεμο να το ακολουθεί τώρα δειλά και συνεσταλμένα, μετανιωμένος, αλλά και να το γεμίζει, με θαλασσινό πείσμα, φιλοφρονήσεις: Να αφήσει τη σεμνότητά του, το ικετεύει. Να λασκάρει τα πανιά και, αν και το φως τού πληγώνει το βλέμμα, γυμνό να φανερωθεί, το ικετεύει. Η γύμνια δεν είναι αμαρτία εάν από άλλη γύμνια σκεπάζεται, επιχειρηματολογεί.

Το Βουνό, αξιοπρεπές και μεγαλόπρεπο, δεν ενδίδει. Σταθερά και τρυφερά τον απορρίπτει. “Ούτε κι αν ξεκουραστώ στο λιμάνι και στο λιμάνι με ξαναφτιάξουν”, είπε το Βουνό. Και με την πλώρη δείχνει και λέει: “Κοιτάξτε αυτό το άλλο νησί που αχνοφαίνεται σαν ελπίδα και Κούβα το λένε. Από αυτό εδώ το Βουνό, αυτά τα βουνά τα χαιρετάνε όντα αναχρονιστικά που προκαλώντας τους καιρούς βαδίζουν δρόμους της θάλασσας”.

Και ενοχλημένο το πλοίο μαλώνει τον αυθάδη άνεμο. Να σταματήσει, λέει, να στριφογυρίζει κάτω από τα μεσοφόρια του, γιατί για να ξεκουμπώσεις την επιθυμία αρκεί μια ματιά μερικές φορές. Κι ο άνεμος τότε μαζεύτηκε, αλλά δεν φειδόταν αναστεναγμών που το περπάτημα του πλοίου καλυτέρευαν.

Και έτσι πλέει το Βουνό, με τον άνεμο να το ακολουθεί και να του υπόσχεται χαραυγές.

Στα ανατολικά, η προσμονή μεγαλώνει και, μαζί της, η ελπίδα».

Υπογραφή: Δον Ντουρίτο της Λακαντόνα, γνωστός και ως «Black Shield», γνωστός και ως «Ντουρίτο», γνωστός και ως «Ναβουχοδονόσωρ», γνωστός και ως «Αυθάδες Σκαθάρι», γνωστός και ως «Μαχητής του Κακού», γνωστός και ως «ο μεγάλος, εννοώ “μεγάλος”, ο γίγαντας, ο θαυμάσιος, ο υπερθετικός, ο υπερ-μεγα-συν, ο σουπερκαλιφραγιλιστικοεσπιαλιδοσο, ο μοναδικός, ο ασύγκριτος, ο ΑΥΤΟΣ, ο Δον Ντουρίτο της Λακαντόνα!», γνωστός και ως (ακολουθούν αρκετοί τόμοι εγκυκλοπαίδειας με χαρακτηριστικά των μεγαλύτερων περιπλανώμενων ιπποτών, τα περισσότερα από αυτά γραμμένα από τον προαναφερθέντα).

Και προσθέτει ένα παλιό υστερόγραφο του μακαρίτη ΣουπΜάρκος: «Η ελπίδα είναι σαν ένα μπισκότο: δεν χρησιμεύει σε τίποτα αν κάποιος δεν το έχει μέσα του».

_*_

Εγώ, πάλι, διαχωρίζω τη θέση μου από όλα τα παραπάνω. Ειδικά από την ενημέρωση που έκανε το ζωύφιο.

Εντάξει λοιπόν. Υγεία και καλή πλεύση στην αποστολή με ούριο άνεμο.

Ο ΣουπΓκαλεάνο λικνιζόμενος στο ρυθμό της cumbia σαν να πλέει στη θάλασσα.

Πλανήτης Γη

Μάης 2021.