Ημέρα 8 του καραβανιού. Felipe Carrillo Puerto, Quintana Roo. Η ζούγκλα Mάγια κατεστραμμένη από το τρένο Mάγια

Tην 8η μέρα του Καραβανιού El Sur Resiste! φτάσαμε στην πόλη Felipe Carillo Puerto, όπου περπατήσαμε στους δρόμους της πόλης, δείχνοντας και κάνοντας ορατά τα προβλήματα που έχουν προκληθεί από το τρένο Μάγια.

 

Μετά την πορεία, αναχωρήσαμε για την πόλη Xpujil στο Campeche, κάνοντας πρώτα στάση στη διασταύρωση της Laguna Ocom.

 

Μόλις φτάνουμε, η θέα είναι θλιβερή. Σε αυτό το μέρος, το έκτο τμήμα του λεγόμενου τρένου Μάγια, έχει ήδη αφαιρέσει τη ζωή σε χιλιάδες δέντρα. Κέδροι και μαόνια (caoba) έχουν κοπεί, χωρίς να έχει ληφθεί υπόψιν τι χάνεται με κάθε δέντρο που κόβεται. Τα σπίτια εκατοντάδων ειδών, έχουν ξεριζωθεί από το έδαφος προκειμένου να παραδοθούν αυτές οι εκτάσεις σε αμερικάνικες, καναδικές και γερμανικές εταιρίες.

 

Η ζούγκλα των Μάγια, κάποτε γεμάτη ζωή, χλωρίδα και πανίδα, είναι τώρα ένας χώρος χωρισμένος στη μέση όπου υπάρχουν μόνο πέτρες και κομμένα και ξεριζωμένα δέντρα. Εκεί όπου η ζωή έχει καταστραφεί, η ζέστη δεν υποχωρεί, αισθάνεσαι την ξηρασία στο περιβάλλον, η σκόνη επίσης είναι διάχυτη στον αέρα.

 

Αν και φωτογραφίες αυτού το εγκλήματος έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, το να βρίσκεσαι εκεί, στη μέση της καταστροφής και του θανάτου είναι οδυνηρό για όλες και όλους τις/τους παρευρισκόμενες/ους. Ο υπεύθυνος για αυτήν την οικολογική καταστροφή έχει όνομα: Andrés Manuel López Obrador.

Ο σύντροφος Angel Sulub, από την κοινότητα των Μάγια του Noj Kaj Santa Cruz Xáalam Naj K’ampokolche’, μιλά για το τι σημαίνει αυτή η καταστροφή για τον λαό του, τον λαό των Μάγια που κατοικούσε και υπερασπίστηκε αυτή τη ζούγκλα για χιλιετίες:

 

«Με πολύ θάρρος, με πολλή οργή στη μέση μιας ιερής περιοχής, στη ζούγκλα που μας έχουν κληροδοτήσει οι πρόγονοί μας, μια περιοχή για την οποία οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας αγωνίστηκαν να φροντίσουν και να εγγυηθούν έτσι ώστε εμείς, τα εγγόνια τους να μπορούμε να απολαύσουμε την ευημερία που μας προσφέρει αυτή η γη. Αυτή η ζούγκλα των Μάγια απογυμνώνεται, αυτή η ζούγκλα των Μάγια δολοφονείται βάναυσα. Εδώ που είμαστε κέδροι, μαόνια, chicozapotes, εδώ περπατούσαν τα ελάφια, εδώ περπατούσαν οι τζάγκουαρ. Αυτή τη στιγμή κοιτάμε ένα έρημο μέρος.

 

Βλέπουμε την αρχή αυτού που θέλουν οι από πάνω, λεηλατώντας, με τον πιο αδηφάγο εξορυκτισμό των πόλεων. Από αυτήν την επικράτεια περνούν ιερά ύδατα, που προέρχονται από την πολιτεία Campeche και πηγαίνουν στην ακτή. Δεν βλέπουμε μόνο την καταστροφή αυτών των οικοσυστημάτων, βλέπουμε επίσης την καταστροφή του τρόπου ζωής των λαών».

 

Δύο συντρόφισσες κάνουν μια ιεροτελεστία σε αυτόν τον τόπο της καταστροφής, προσφέρουν νερό και μέλι στην πληγωμένη γη, λένε στη Μητέρα Γη να αντισταθεί, ότι είμαστε εδώ και ότι νιώθουμε τον πόνο της.

 

Ένα μοντέλο καταστροφής και θανάτου

 

Στο σημείο της καταστροφής, μιλήσαμε με τον Sergio Madrid και την Sara Cuervo από το Πολιτικό Συμβούλιο Δασοπονίας του Μεξικού, σχετικά με την καταστροφή της ζούγκλας των Μάγια στη χερσόνησο Yukatán ως αποτέλεσμα της προόδου του έργου του Τρένου Μάγια.

 

Ο Sergio Madrid και η Sara Cuervo εξηγούν ότι αυτή η περιοχή και η χερσόνησος Yukatán είναι μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη δασική έκταση στη χώρα μαζί με την Chiapas καθώς και η δεύτερη περιοχή με το πιο σημαντικό δασικό σύστημα στην Αμερική, γνωστή ως Selva Maya. Μιλούν επίσης για την ποικιλία των ενδημικών ειδών σε αυτή την περιοχή όπως το τζάγκουαρ, το tapir και πολλά άλλα.

Ο Sergio Madrid μιλά για το πώς το μοντέλο του εξορυκτικού τουρισμού, της περιβαλλοντικής και κοινωνικής καταστροφής του Cancún θέλει να αναπαραχθεί σε όλη τη Χερσόνησο.

 

«Αυτό το μοντέλο σχετίζεται με την προσπάθεια κατάργησης του δικαιώματος της πρόσβασης των ανθρώπων στην παραλία, η περιοχή είναι κατειλημμένη από τα μεγάλα επιχειρηματικά τουριστικά κεφάλαια, αυτό που θέλει η FONATUR είναι η υλοποίηση αυτού του σχεδίου των μεγάλων επιχειρηματικών επενδύσεων· με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση είναι αυτή που ανοίγει το δρόμο ώστε να εισέλθουν οι επιχειρηματίες στην περιοχή. Το περιβάλλον, η οργάνωση για την υπεράσπιση της γης, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτελούν εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο».

 

Η Sara Cuervo μιλά επίσης για την ανάγκη να δούμε όχι μόνο την τρομερή καταστροφή που επιφέρουν οι σιδηροδρομικές γραμμές, αλλά επίσης, την οικολογική καταστροφή σε άλλα πεδία, όπως η επιχωμάτωση των cenotes (υπόγειες υδάτινες σπηλιές) και των άλλων υδάτινων πόρων (aguadas). Δείτε επίσης την βία που έχει προκληθεί εξαιτίας της υλοποίησης αυτούς του έργου και κυρίως με την άφιξη του στρατού και της Εθνικής Φρουράς (Guardia National) στα μέρη όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το έργο.

 

«Παρά τα 500 χρόνια αντίστασης, ζούμε σε μια ιστορική στιγμή όπου βλέπουμε ένα γενοκτονικό και οικολογικά καταστροφικό έργο να διαπερνάει τις κοινότητες. Υπάρχει τρόμος και φόβος λόγω της στρατιωτικοποίησης και της άφιξης αυτών των σωμάτων. Υπάρχει επίσης άγνοια για όλα όσα συνδέονται με αυτό το έργο όπως ο Διαωκεάνιος Διάδρομος καθώς και για όλο το γεωπολιτικό ενδιαφέρον για την περιοχή».

 

Ο Sergio Madrid μιλά συγκεκριμένα για τη διαδικασία αποψίλωσης των δασών και για την έλλειψη δημόσιων πολιτικών του Μεξικανικού Κράτους προκειμένου να αντιμετωπίσει και να σταματήσει την αποψίλωση των δασών στην πολιτεία Chiapas και την χερσόνησο Yukatán. Αντίθετα, η κυβέρνηση του Μεξικού ενθαρρύνει αυτή την μαζική αποψίλωση των δασών, μη εφαρμόζοντας κανενός είδους περιβαλλοντικό κανονισμό για την περικοπή χιλιάδων εκτάριών και την μονοκαλλιέργεια συγκεκριμένων ειδών, όπως ζαχαροκάλαμο, sorgo και σόγια με αγροτοβιομηχανικό τρόπο ή χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα Sembrando Vida διαμορφώνει πελατειακές σχέσης με τους κατοίκους· κατά την διάρκεια του καραβανιού, έχει σχολιαστεί το συγκεκριμένο έργο ως ένας από τους κύριους λόγους του διχασμού των κοινοτήτων.

Τέλος, η Sara Cuervo μιλά για την άφιξη και άλλων εκμεταλλευτικών βιομηχανιών στην περιοχή μαζί με την άφιξη του τρένου Μάγια, συμπεριλαμβανομένων επιχειρήσεων ακίνητης περιουσίας με στόχο την κατασκευή πολυτελών ακινήτων και τουριστικών έργων για ξένους, υψηλή αγοραστική δύναμη, την εμπορία γυναικών και παιδιών, όπως έχει συμβεί στην περιοχή του Cancún και σε άλλες περιοχές που επηρεάζονται από τα μεγάλα έργα θανάτου.

 

Πριν φύγουμε, βγάλαμε μια φωτογραφία πάνω σε ένα σωρό από πέτρες και οικοδομικό υλικό, με τις γροθιές υψωμένες, το Καραβάνι El Sur Resiste! αντιστέκεται, φωνάζει La Selva no se vende, se ama y se defiende, η Ζούγκλα δεν πωλείται, αγαπιέται και υπερασπίζεται!

 

Φεύγουμε στεναχωρημένοι καθώς είδαμε μία από τις πιο σκληρές εικόνες ενός δολοφονικού και αδηφάγου καπιταλισμού, αλλά οι καρδιές μας είναι επίσης γεμάτες οργή, υποσχόμενοι στη Μητέρα Γη να πολεμήσει για να την υπερασπιστεί, να υπερασπιστεί τον εαυτό μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός ο αγώνας είναι αγώνας για τη ζωή.