Το Παρίσι καλεί την αντιπροσωπεία των Ζαπατίστας να επισκεφθεί αντικαπιταλιστικούς και αντιρατσιστικούς αγώνες
Παρίσι, Μοντρέιγ, 10 Ιουλίου 2021. Η εορταστική υποδοχή που κράτησε τρεις ώρες, ξεκίνησε με τη Μοίρα 421, που πήρε τον λόγο για να αυτοπαρουσιαστεί, να χαιρετήσει και να ευχαριστήσει τις συλλογικότητες της περιοχής του Παρισιού που οργανώνονται από τα κάτω και από τα αριστερά. Μετά τον ζαπατίστικο ύμνο, η θαλάσσια αντιπροσωπεία άκουσε και κατέγραψε τις παρεμβάσεις διαφόρων αγωνιατών: από την τοπική συνέλευση του Montreuil και τον συντονισμό της Ιλ-ντε-Φρανς, από το Δίκτυο Αλληλοβοήθειας για τη Δικαιοσύνη για τα θύματα της κρατικής βίας, μέλη του οποίου ανάγνωσαν έναν μακρύ κατάλογο των δολοφονημένων λόγω του κρατικού ρατσισμού, ξεκινωντας από τον Σαμίρ Φλόρες και κλείνοντας με τον Κλεμάν (δολοφονήθηκε στη Γαλλία από φασίστες), από συλλογικότητες των Χωρίς Χαρτιά, από τα κίτρινα γιλέκα και από τους/τις υπερασπιστές/-ριες κήπους των κήπων του Ωμπερβίλ – Jardin à Défendre (JAD) de Aubervilliers.
Μέλη των Κίτρινων Γιλέκων του Μοντρέιγ επισήμαναν ότι ο αγώνας τους ξεκίνησε με ένα «φτάνει πια» στις 17 Νοεμβρίου 2018, παρόμοιο με το «ya basta» το EZLN, το 1983. Αναφέρθηκαν επίσης στην εκατόμβη της αιματηρής εβδομάδας, τις μαζικές δολοφονίες και τις απελάσεις αγωνιστών μετά την καταστολή της Κομμούνας του Παρισιού, πριν από 150 χρόνια, «που δεν αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια της Γαλλίας». On ne lâche rien. «Δεν θα παραδοθούμε, παρά τις προσπάθειες της εξουσίας να μας διαχωρίσει. Πρέπει να καταστρέψουμε τον καπιταλισμό προτού εκείνος μας καταστρέψει. Δεν θέλουμε μεταρρυθμίσεις, θέλουμε τα πάντα, δηλαδή, να ανακτήσουμε τη ζωή μας με τα χέρια μας, να χτίσουμε τον κόσμο που θέλουμε να δούμε στην πραγματικότητα, δημιουργώντας λαϊκές τραπεζαρίες για τους πιο περιθωριοποιημένους, εφαρμόζοντας την άμεση δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο, συμμετέχοντας ενεργάς σε εθνικό επίπεδο μέσω της συνέλευσης των συνελεύσεων».
Στο μικρό σχολείο της La Parole Errante, γεμάτο λουλούδια και πολύχρωμα πανό, και με έκθεση ασπρόμαυρων φωτογραφιών, όπως του Extinction Rébellion, τα μέλη των Κίτρινων Γιλέκων εκφράσαν τις ευχαριστίες τους στη ζαπατιατική αντιπροσωπεία «για την οικοδόμηση δεσμών μεταξύ μας» και για την «έμπνευση». Προσκάλεσαν την αντιπροσωπεία να επισκεφθεί την περιοχή του Μοντρέιγ για να «μιλήσουν και να ακούσουν, να μοιραστούν τον θυμό, τα επιτεύγματα, τις αποτυχίες, τις ελπίδες, για να μας κάνουν πιο δυνατές/ούς». Στο τέλος της ομιλίας τους, φώναξαν στα γαλλικά: Vive la Commune de Paris ! On est là ! On lâche rien ! On veut tout ! (Ζήτω η Κομμούνα του Παρισιού! Δεν παραδινόμαστε! Είμαστε εδώ! Θέλουμε τα πάντα!).
Στην ομιλία της η Άμπαρο από την Place des Fêtes ομολόγησε ότι στην ομάδα της κόντεψαν να λιποθυμήσουν από τη χαρά «Ακόμα δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Είναι εδώ, με σάρκα και οστά; Και δεν είναι cyborgs ή ολογράμματα; Λοιπόν … Στη βράση κολλάει το σίδερο. Αφήνουμε τα υπαρξιακά ερωτήματα για αργότερα. Το βέβαιο είναι ότι ανταποκριθήκαμε στην πρόσκλησή σας για ζωή. Και μας απαντήσατε αμέσως: «Βέβαια, γιατί όχι, θα σας επισκεφτούμε με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια».
Πριν από τη σύντομη αποχαιρετιστήρια ομιλία της Μοίρας 421, πραγματοποιήθηκε μια συναισθηματικά φορτισμένη τελετή, η οποία ξεκίνησε με την καταγγελία της πρόσφατης δολοφονίας του Σιμόν Πέδρο Πέρες Λόπες της Πολιτικής Οργάνωσης Las Abejas και συνέχισε με την αναφορά στους θανάτους του Μαρκ Τομσίν, δημιουργού και ψυχής του La Voie du Jaguar, καθώς και του Μπαστιάν Ρος, μέλους της Confédération Nationale du Travail (CNT) που όπως και ο Μαρκ συμμετείχε στην (Παρισινή) Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Αγωνιζόμενους Λαούς της Τσιάπας Comité de Solidarité avec les Peuples du Chiapas en Lutte (CSPCL) και σε άλλες οργανώσεις.
Η ζαπατιστική βραδυά σε αυτό το παλιό «κόκκινο προάστιο» (banlieue rouge) έκλεισε με τραγούδια, μια χιπ-χοπ εκδοχή του La Llorona στη γλώσσα των Nahuatl και το πρωτότυπα στα ισπανικά, όλα με τον ενθουσιασμό των Bato Loko, Grégory, Cécile και Ricardo del Círculo Fandanguero του Παναμά, καθώς και τη Χορωδία της Place des Fêtes. Η επικεφαλής της τελετής, μια αρτοποιός του συνεταιρισμού La Conquête du Pain (Η κατάκτηση του ψωμιού) στο Μοντρέιγ, όπου πωλείται ζαπατίστικος καφές, ανακοίνωσε την πιθανή άφιξη αεροπορικής αντιπροσωπείας από το επαναστατικό κίνημα στο αεροδρόμιο Ρουασύ, σε ημερομηνία που θα καθοριστεί. Στο κλείσιμο, η ζαπατιστική Μοίρα, με τις γροθιές υψωμένες, τραγούδησε το “El Pueblo Unido” με τη συμμετοχή όλων των παρισταμένων ενώ αναμφίβολα θα μείνει αξέχαστο το αυναίσθημα των γυναικών του Παρισιού όταν τραγούδησαν το “Ένα τραγούδι χωρίς φόβο” που θέλει να κάνει ορατές τις γυναικοκτονίες.