Mιλώντας για τη Ζαπατιστική Παιδεία…

Ένα κτίριο, μια αυλή, μερικά μολύβια και βιβλία, ένας μαυροπίνακας, θρανία και καρέκλες, μαθητές και μαθήτριες, δασκάλες και δάσκαλοι. Τίποτα από τα παραπάνω δεν αρκούν για το Ζαπατιστικό Μικρό Σχολείο. Το Μικρό Σχολείο είναι μια κοινότητα μάθησης μέσα από το μοίρασμα, την συμβίωση αλλά και την ακύρωση των κυρίαρχων ρόλων. Στο Μικρό Σχολείο μαθαίνεις πως να μαθαίνεις συλλογικά και μετά αυτό να το διδάσκεις στους ποιο μικρούς και στις πιο μικρές -και όχι μόνο-, δηλαδή στις πιο σημαντικές και σημαντικούς.

Με αφορμή τα παραπάνω επιθυμούμε να ανοιχτεί ένας δημόσιος διάλογος για την ‘Άλλη’ εκπαίδευση και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να μεταδοθεί η ζωντανή εμπειρία. Όπως λένε και οι ίδιοι και ίδιες οι Ζαπατίστας, η εμπειρία είναι χειροπιαστή και ριζωμένη αλλά όχι αντιγράψιμη. Δεν υπάρχουν συνταγές γιατί «Προχωράμε ρωτώντας».

Συγκεντρώνοντας όλες αυτές τις ερωτήσεις βρεθήκαμε άτομα και συλλογικότητες από διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικά ‘πόστα’ στην εκπαιδευτική διαδικασία, μα και με μια κοινή πρόθεση για επικοινωνία, διάλογο, μάθηση, μοίρασμα βιωμάτων, εργαλείων και εμπειριών. Σε πρώτο επίπεδο γνωριζόμαστε μέσα από το διάβασμα κειμένων που αφορούν το Ζαπατίστικο Σχολείο, τη σημασία της κοινότητας, αλλά και τις ιστορίες τους. Σε δεύτερο επίπεδο προσπαθούμε να συλλογικοποιήσουμε και να φτιάξουμε τις δικές μας εντυπώσεις πάνω στα παραπάνω ζητήματα, μια διαδικασία για την οικοδόμησης του ‘εμείς’, όπως την ονομάζουν και οι Ζαπατίστας.